بررسی اثر پوزولان بر مقاومت فشاری بتن در شرایط محیطی مهاجم دریای عمان ( بندر چابهار)

چکیده پوزولانها که از دیرباز بعنوان جایگزین و مکمل سیمان در ساخت و سازها مورد استفاده قرارگرفته اند، می توانند مشکلات محدودیت تولید را حل کنند. این مواد که بصورت طبیعی و مصنوعی قابل حصول می باشند، توانسته اند با جایگزینی با سیمان ضمن ایجاد صرفه جویی در سوخت برای تولید سیمان و کاهش آلودگی محیط زیست، در خواص بتن نیز موثر بوده است.کاربرد پوزولان در بتن می تواند تاثیر عمده ای در افزایش و کاهش مقاومت فشاری بتن، در شرایط محیطی خورنده دریا داشته باشند. در این تحقیق برای تعیین درصد بهینه پوزولان سیرجان واقع در استان کرمان به عنوان جایگزین سیمان پرتلند هرمزگان، در منطقه خورنده دریای عمان تحت شرایط مختلف بررسی می شود. کلیه مخلوط های در نظر گرفته با نسبت آب به مواد سیمانی 5/0، 45/0 و 35/0 متفاوت و با درصد های جایگزینی 0 ، 10 ، 15 ، 17 ، 20 درصد پوزولان به جای سیمان ساخته شده اند. به منظور شبیه سازی محیط خورنده شدید از آب دریای عمان (سواحل چابهار) استفاده شده است و نمونه ها به مدت 90 روز در معرض شرایط محیطی تر و خشک (جزر و مد) و همیشه تر (مغروق) آب دریا قرار گرفته است و با شرایط محیطی آب معمولی بصورت کیفی مقایسه شده اند. آزمایش مقاومت فشاری در سنین 7، 28 و 90 روزه بر روی نمونه ها انجام گرفت. نتایج نشان می دهد که با افزایش درصد پوزولان جایگزینی در بتن از مقاومت فشاری آن کاسته شده و با افزایش سن نمونه ها، میزان افت مقاومت نمونه ها نسبت به نمونه شاهد کاهش می یابد. بطوریکه مقاومت فشاری 7 روزه نمونه های واقع در محیط مغروق و جزرومدی از نمونه ها شاهد بالاتر می باشد و با افزایش سن نمونه ها این روند کسب مقاومت معکوس می گردد. بر مبنای مقاومت فشاری 90 روزه، در نسبت های آب به مواد سیمانی 50/0 و 45/0 کمترین کاهش مقاومت فشاری مربوط به نمونه های حاوی 17 درصد پوزولان و برای نسبت آب به مواد سیمانی 35/0 این مقدار مربوط به نمونه های حاوی 15 درصد پوزولان نسبت به نمونه های شاهد می باشد. طبق نتایج حاصله بیشترین افت مقاومت در نمونه های واقع در ناحیه جزر و مدی اتفاق می افتد. کلمات کلیدی : پوزولان سیرجان، سیمان هرمزگان، بتن، مقاومت فشاری ، درصد بهینه